پیچ ترکیبی از ماشین های ساده است: در اصل، صفحه ای شیبدار است که به دور یک محور مرکزی پیچیده شده است، اما صفحه شیب دار (رزوه) نیز به لبه تیز در اطراف می رسد، که در حین فشار دادن به داخل یک گوه عمل می کند. مواد بسته شده و شفت و مارپیچ نیز یک گوه در نقطه ایجاد می کنند.برخی از رزوه های پیچ برای جفت شدن با یک رزوه مکمل به نام رزوه ماده (رزوه داخلی) طراحی شده اند که اغلب به شکل یک جسم مهره با رزوه داخلی است.سایر رزوه‌های پیچ برای بریدن شیار مارپیچ در مواد نرم‌تر هنگام وارد شدن پیچ طراحی شده‌اند.رایج ترین کاربرد پیچ ها برای نگه داشتن اجسام در کنار هم و قرار دادن اجسام است.
یک پیچ معمولا یک سر در یک سر دارد که امکان چرخاندن آن را با ابزاری فراهم می کند.ابزارهای رایج برای چرخاندن پیچ ها عبارتند از: پیچ گوشتی و آچار.سر معمولاً بزرگتر از بدنه پیچ است که باعث می شود پیچ به عمق بیشتری از طول پیچ هدایت نشود و سطح یاتاقان را فراهم کند.استثناهایی وجود دارد.پیچ کالسکه دارای سر گنبدی است که برای رانده شدن طراحی نشده است.یک پیچ تنظیم ممکن است دارای سر به همان اندازه یا کوچکتر از قطر بیرونی رزوه پیچ باشد.پیچ تنظیم بدون سر گاهی اوقات پیچ گراب نامیده می شود.جی بولت دارای سر J شکل است که در بتن فرو می رود تا به عنوان انکربولت عمل کند.
قسمت استوانه ای پیچ از قسمت زیرین سر تا نوک آن، ساقه نامیده می شود.ممکن است به طور کامل یا جزئی رشته ای باشد.[1]فاصله بین هر رشته را گام می نامند.[2]
بیشتر پیچ ها و پیچ ها با چرخش در جهت عقربه های ساعت سفت می شوند که به آن رزوه سمت راست می گویند.[3][4]پیچ‌های دارای رزوه سمت چپ در موارد استثنایی استفاده می‌شوند، مانند جایی که پیچ در معرض گشتاور خلاف جهت عقربه‌های ساعت قرار می‌گیرد، که می‌تواند پیچ سمت راست را باز کند.به همین دلیل پدال سمت چپ دوچرخه دارای نخ سمت چپ است.
